Zelfs als ze praten heb je meteen door dat je met een duo spreekt. Midden in een zin vult de ander alles heel natuurlijk aan. “Nadat we begonnen te daten, had Michał op een bepaald moment een pianist nodig voor wat concerten,” gaat ze door, “en vanaf dat moment begonnen we samen meer kamermuziek te spelen. We begonnen met het arrangeren van de Paganini Variaties van Lutosławski, een bekend stuk voor twee piano’s, voor onze eigen instrumenten. Zo werden we een duo, zowel privé als professioneel.”
Het arrangeren van stukken is een belangrijk onderdeel van hun werk. Het duo speelt een grote variatie aan muzikale stijlen, van Barok tot hedendaagse muziek en Piazzolla. “Dat karakteriseert ons duo denk ik,” zegt Michał, “ons publiek kan voelen dat we van zoveel stijlen houden. Onlangs zijn we zelfs begonnen aan een arrangement op een strijkkwartet, maar nu voor piano en accordeon. We hebben echt eindeloze mogelijkheden. Accordeonisten spelen vaak bewerkingen en hedendaagse muziek omdat het instrument nog relatief nieuw is en daardoor nog steeds wordt doorontwikkeld. De moderne accordeon heeft een register dat van de laagste tot de hoogste noot bijna net zo ver reikt als de piano. We hebben samen de ambitie om de mogelijkheden in klank te onderzoeken, we willen alles spelen.”
Julia: “ik denk momenteel aan de Suites voor twee piano’s van Rachmaninoff. Die stukken zijn zo ingewikkeld voor een pianoduo, dat ik me echt afvraag of het goed gaat klinken in onze combinatie. We hebben wel al arrangementen die erg verschillend zijn van het origineel; zo bewerkten we ‘History of Tango’ van Piazzolla. Dat is oorspronkelijk voor gitaar en dwarsfluit. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom Piazzolla voor die instrumenten heeft gekozen – het klinkt gewoon beter op piano en accordeon.”
“We hebben verschillen en overeenkomsten met een pianoduo. In het algemeen kun je stellen dat zowel een piano als een accordeon een onafhankelijk instrument is; ze hebben beiden geen begeleiding nodig van een ander instrument zoals een viool of de zangstem vaak wel pianobegeleiding heeft. Wij kunnen beiden zowel melodieën als harmonieën tegelijk spelen, zoals je kan doen op twee piano’s. Onze klank is echter heel verschillend. Een accordeon kan de dynamiek op één noot veranderen, zoals een viool. Dat kan nooit op de piano, waar elke noot in feite uitdooft nadat ‘ie is aangeslagen. Het is onze missie om zoveel mogelijk te doen met deze klankmogelijkheden.”
Al pratende wordt ze steeds enthousiaster: “Wist je dat er prototypes waren van instrumenten waarbij twee instrumenten werden gecombineerd? In de tijd van Liszt had je het clavi-orgel. Dat was een piano met orgelpijpen. Ik zie ons duo graag als een volledig ontwikkelde versie van dat instrument. Mijn pianodocent van het conservatorium zei me laatst dat we tegenwoordig als één instrument klinken als we samen spelen. Dat was zo’n belangrijk compliment voor me; het is precies wat we proberen te ontwikkelen.
Het duo maakte recentelijk tournees naar de Verenigde Staten en Azië, beiden op uitnodiging van de New Yorkse Ibla Foundation die ook hun concert in het festival ondersteunt. “Carnegie Hall was waarschijnlijk het hoogtepunt van onze carrière tot nu toe. Al dat reizen was erg avontuurlijk, op een professionele manier. We hebben echt geleerd hoe we op ieder moment, onder alle mogelijke condities klaar moeten zijn om op te treden. Nu staan we voor ons debuut in Nederland; we kunnen letterlijk niet wachten om daar te spelen. We weten niet goed wat we van Nederland kunne verwachten, al weet ik dat er heel veel fietsen zijn, en dat de straten er zeer schoon uitzien. Mogelijk heeft het publiek daar nog nooit de combinatie piano-accordion gehoord. We hebben echt geprobeerd om een programma samen te stellen dat interessant is voor het publiek van het Pianoduo Festival Amsterdam, met zowel originele werken voor ons duo als onze eigen transcripties. We willen laten zien dat onze instrumenten, die ieder op zich al prachtig zijn, nog mooier zijn wanneer ze samen komen: dat klinkt gewoonweg fantastisch.”
